20mm Mosiężny przycisk Działanie Tester Styki Wtyczki Tuleje izolacyjne Nieprawidłowa odporność na ciepło

Standardowy opis

28.1.2 Próbka wtyku z kołkami zaopatrzona w tulejki izolacyjne jest badana za pomocą aparatury badawczej, jak pokazano na rysunku 40.

Ta aparatura badawcza składa się z płyty izolacyjnej A i części metalowej B: pomiędzy tymi dwiema częściami należy zapewnić przestrzeń powietrzną 3 mm, a odległość tę należy uzyskać za pomocą środków, które nie zakłócają cyrkulacji powietrza wokół kołków.

Przednia powierzchnia płyty izolacyjnej A powinna być okrągła i płaska oraz mieć średnicę równą dwukrotności maksymalnego dopuszczalnego wymiaru powierzchni styku korka podanego w

odpowiedni arkusz normy.

Grubość tej płyty izolacyjnej powinna wynosić 5 mm.

Część metalowa B powinna być mosiężna i mieć, na odległość co najmniej 20 mm, taki sam kształt jak maksymalny obrys korka zgodnie z odpowiednią kartą normy.

Pozostała część tej części metalowej powinna być tak ukształtowana, aby badane akcesorium było ogrzewane przez nią przez przewodzenie, a przenoszenie ciepła do badanego akcesorium przez konwekcję lub promieniowanie było ograniczone do minimum.

Termoparę należy umieścić w odległości 7 mm od przedniej powierzchni części metalowej w pozycji symetrycznej, jak pokazano na rysunku 40.

Wymiary otworów na kołki w części metalowej B powinny być o 0,1 mm większe niż maksymalne wymiary kołków podane w odpowiedniej normie, a odległości między kołkami powinny być takie same jak podane w odpowiedniej normie arkusz;głębokość otworów powinna być wystarczająca.

UWAGA 1 Część metalowa B może być wykonana z dwóch lub więcej części składowych do celów czyszczenia otworu.

Próbki wkłada się do aparatury badawczej, umieszczając ją w najbardziej niekorzystnej pozycji poziomej, gdy aparatura badawcza osiągnęła stałą temperaturę, mierzoną za pomocą termopary, wynoszącą (120 ± 5) °C dla akcesoriów o prądzie znamionowym 2 0,5 A i (180 ± 5) °C dla akcesoriów o wyższym prądzie znamionowym.

Temperaturę utrzymuje się na odpowiednich wartościach przez 3 godziny.

Próbki są następnie wyjmowane z aparatury badawczej i pozostawiane do ostygnięcia do temperatury pokojowej, w której są utrzymywane przez co najmniej 4 godziny.

Tuleje izolacyjne kołków próbek są następnie poddawane próbie udarności zgodnie z klauzulą ​​30, ale wykonywane w temperaturze otoczenia i podlegają oględzinom.

UWAGA 2 Podczas oględzin nie powinny być widoczne żadne pęknięcia na tulejach izolacyjnych normalnym lub poprawionym wzrokiem bez dodatkowego powiększenia, a wymiary tulei izolacyjnych nie powinny ulec zmianie w sposób utrudniający ochronę przed przypadkowym kontaktem.