Badanie przewodów grzejnych dla przemysłu Applaince, urządzeń do testowania palności

Testowanie drutu żarowego na przemysł, urządzenia do testowania łatwopalności

Tło:

Bezpieczeństwo jest najważniejsze w branży AGD. Ze względu na możliwość niewłaściwego stosowania przez człowieka, nadmiernego prądu lub zwarcia w instalacji elektrycznej urządzenia, wymagania dotyczące ochrony przeciwpożarowej zostały stworzone w celu oceny i oceny palności materiału używanego w urządzeniu. Testowanie drutów żarowych jest jednym z takich wymagań, które są stosowane obecnie w branży urządzeń.

W niniejszym artykule opisano metody testowania drutów żarowych, opisano uzasadnienie procedur testowania drutów żarowych i krótko porównano tę praktykę z innymi powszechnymi metodami badania palności. Artykuł rzuca również światło na specyfikacje dotyczące praktyki testowania drutów żarowych. Na koniec pokazuje zaangażowanie TE w dostarczanie szeregu produktów, aby pomóc klientom w spełnieniu wymagań dotyczących palności świec żarowych.

Parametry techniczne:

Co to jest testowanie drutu żarowego?

W przeszłości opracowano wiele metod oceny palności materiałów i odporności ogniowej. Obejmują one metody bezpośredniego badania płomienia i pośredniego badania płomienia. Przykład metody bezpośredniego płomienia jest określony w specyfikacji UL 94. Ta długo akceptowana metoda badania polega na przykładaniu płomienia bezpośrednio do pionowo lub poziomo zamocowanej próbki w kontrolowanych warunkach. Z drugiej strony, metoda płomienia pośredniego obejmuje niepalne źródło ciepła przykładane do próbki. Testowanie drutów żarowych jest przykładem pośredniej metody płomienia. Wyniki badań z zastosowaniem tych metod pozwalają na porównanie tendencji materiałów do stawiania oporu zapalaniu, samogaśnięcia płomieni (w razie wystąpienia zapłonu) oraz do nie rozprzestrzeniania ognia poprzez kapanie. Aby lepiej zrozumieć różnice między metodą bezpośrednią a metodą pośrednią, patrz rysunek 2.

Międzynarodowa Komisja Elektryczna (IEC) ustanowiła metodę testowania jarzeniów w 2001 r., Ponieważ istniejące metody testowania nie obejmowały wszystkich źródeł zapłonu. W szczególności test drutu żarowego służy do symulowania efektów ogrzewania, które mogą wystąpić w przypadku nieprawidłowego działania sprzętu elektrycznego spowodowanego przez przeciążone połączenie lub komponent, który się przegrzewa.

Metoda testowania drutu żarowego:

Wymagania dotyczące drutu żarowego dla urządzeń domowych określono w IEC 60335-1. Jednakże aktualna metodologia badania drutów żarnikowych jest opisana w serii specyfikacji IEC 60695-2.

Badanie drutu jarzeniowego wykonuje się przez podgrzanie elementu do wcześniej określonej temperatury. Ogrzewany element nazywany jest drutem żarowym. Na rysunku 3 przedstawiono przykład elementu grzejnego używanego do badania drutu żarowego.

Próbka do testowania jest zamocowana na miejscu, a bibułka umieszczona jest bezpośrednio pod próbką. Po osiągnięciu określonej temperatury, element jest następnie wciskany w materiał próbki pod ustawioną 1N mocą przez 30 sekund. Jeśli nastąpi zapłon, nagrania są zapisywane w celu zanotowania czasu trwania, wysokości płomienia, a jeśli kropelki materiału zapalają bibułkę.

Testy drutu jarzeniowego mogą być wykonywane zarówno na końcowych produktach, jak i na płytkach do badań surowców. Terminologia stosowana do określenia zgodności w każdym przypadku jest nieco inna.

1. GWT to skrót od Glow Wire Test (IEC 60695-2-11). GWT stosuje się w przypadku testowania drutu żarowego na produkcie końcowym. Wyniki tego testu będą PASS lub FAIL w danej temperaturze. Zaliczenie testu wymaga, aby próbka nie zapaliła się lub nie zgaśnie w ciągu 30 sekund po usunięciu ogrzanego elementu. Również próbka może nie zapalić bibuły, jeśli wystąpią krople.
2. GWFI to skrót od Glow Wire Fire Flammability Index (IEC 60695-2-12). Jest to właściwość związana z surowcem używanym w produkcie końcowym. Właściwość tę określa się, przeprowadzając test drutu żarowego na płytce testowej surowca o danej grubości. Wskaźnik łatwopalności drutu żarowego (GWFI) to najwyższa temperatura, w której materiał nie zapala się lub nie gasi w ciągu 30 sekund po usunięciu ogrzanego elementu.
3. GWIT to skrót od Ignition Wire Ignition Temperature (IEC 60695-2-13). Jest to właściwość związana z surowcem używanym w produkcie końcowym. Właściwość tę określa się, przeprowadzając test drutu żarowego na płytce testowej surowca o danej grubości. Temperatura zapłonu drutu świecy (GWIT) to najniższa temperatura, w której materiał zapala się i pali się przez czas dłuższy niż 5 sekund, gdy element grzejny styka się z płytką testową.
4. Znajomość trzech terminów jest niezbędna, aby zrozumieć, w jaki sposób testowanie drutu żarowego jest stosowane zgodnie z ogólną normą bezpieczeństwa IEC 60335-1.
5. 

   Testowanie drutu świecy i IEC 60335-1: Bezpieczeństwo gospodarstwa domowego i podobnych urządzeń elektrycznych

   IEC 60335-1 to ogólna specyfikacja, która reguluje bezpieczeństwo urządzeń gospodarstwa domowego. W ramach specyfikacji testowanie drutów żarowych służy do oceny palności materiałów niemetalicznych, które wspierają połączenia prądowe stosowane w urządzeniu.

   Stopień twardości drutu żarowego określony w normie IEC 60335-1 określa się na podstawie tego, czy podczas użytkowania urządzenie jest obsługiwane, czy bez nadzoru, oraz przez natężenie prądu przenoszone przez połączenie. Obsługiwane urządzenia to zasadniczo każde urządzenie obsługiwane przez obsługującego konsumenta, takie jak odkurzacze, żelazka i dzbanki do kawy. Urządzenia nienadzorowane to te, które są ustawione i działają samodzielnie. Takie przykłady to lodówki, urządzenia kuchenne, zmywarki, pralki i suszarki.

   Złącza używane w aplikacji zaklasyfikowanej jako nienadzorowana z prądem większym niż 0.2A podlegają najbardziej surowej ocenie. Aby zachować zgodność z tą specyfikacją, mogą być wymagane trzy poziomy oceny palności:

   Odp .: Aby przejść pierwszy poziom oceny, materiał musi mieć minimalną wartość GWFI 850 ºC lub produkt końcowy musi przejść test żarzenia w temperaturze 850 ºC. Ważne jest, aby pamiętać, że w przypadku końcowego produktu, próbka musi samoczynnie gasnąć w ciągu 30 sekund, jak określono w powyższym fragmencie. Badanie podlega procedurze 60695-2-11.

   B: Aby przejść drugi poziom oceny, materiał musi mieć minimalną GWIT 775 ºC LUB produkt końcowy musi przejść test żarzenia w temperaturze 750 ºC. Ważne jest, aby pamiętać, że jeśli produkt końcowy jest testowany, jakikolwiek zapłon musi samoczynnie gasnąć w ciągu 2 sekund lub otaczające elementy muszą przejść trzeci poziom oceny.

   Trzeci poziom oceny (wykonywany tylko wtedy, gdy łącznik wykazuje płomień dłużej niż 2 sekundy) nie jest wykonywany bezpośrednio na łączniku, ale zamiast tego jest wykonywany na elementach wewnątrz urządzenia mieszczących się w teoretycznej kopercie nad łącznikiem. Komponenty wewnątrz powłoki wykonane z materiału o minimalnym oznaczeniu palności jako UL 94 V1 nie podlegają dalszej ocenie. Jednakże elementy wewnątrz powłoki, które mają mniej niż UL 94 V1, podlegają badaniu płomienia igłą.

   W celu zilustrowania badań wymaganych dla materiałów obsługujących połączenia przewodzące prąd większy niż 0,2 A w urządzeniach bez nadzoru, należy odnieść się do schematu technologicznego zamieszczonego w dodatku A.

   Złącza stosowane w urządzeniach sklasyfikowanych jako nienadzorowane z prądem mniejszym niż 0,2 A lub sklasyfikowane jako urządzenia objęte pomocą, są poddawane mniej surowym metodom testowania. Ważne jest, aby producent urządzenia zrozumiał odpowiednią kategoryzację gotowego produktu, tak aby zastosować odpowiedni poziom testowania zgodnie z IEC 60335-1 do komponentów.

   TE Connectivity angażuje się w dostarczanie szeregu produktów, aby pomóc klientom Appliance spełnić wymagania dotyczące palności normy IEC 60335-1. TE nieustannie dokonuje oceny nowych żywic, aby określić, czy materiały te są odpowiednie do zastosowań, w których wymagana jest zgodność z Glow Wire.

   Nasze doświadczenie pokazało, że wystarczy użyć żywicy, która spełnia minimalny żarnik

   Wskaźnik palności (GWFI) i wartości temperatury zapłonu drutu świecącego (GWIT) dla obudowy wtyczki niekoniecznie będą dawały końcową część, która przejdzie test drutu żarzenia (GWT) w temperaturze 750 ºC bez płomieni (≤ 2 sekundy). Ważne jest, aby pamiętać, że wartości GWFI i GWIT pochodzą z badań przeprowadzonych na płytkach testowych, podczas gdy GWT jest wykonywany na produktach końcowych. Często oznacza to, że produkt końcowy będzie widział kontakt z ogrzewanym elementem podczas trwania testu, podczas gdy płytki testowe będą widzieć tylko ograniczony kontakt z powodu elementu palącego się przez grubość płytki wkrótce po pierwszym kontakcie. W TE staramy się wyeliminować wszelkie wątpliwości dotyczące wydajności naszych produktów w testach drutów żarowych. Z tego powodu TE deklaruje jedynie, że produkt jest "zgodny z drutem żarowym", gdy produkty końcowe pomyślnie przeszły testy TE do najbardziej rygorystycznych wymagań dotyczących prądu żarzenia w IEC 60335-1. Proszę spojrzeć na TE Connectivity, aby odpowiedzieć na wszelkie pytania dotyczące zaangażowania w oferowanie najlepszych rozwiązań dla Twoich potrzeb.